IndieDelhi wraz ze stołecznym New Delhi jest zamieszkałą przez 11 milionów ludzi aglomeracją. Historia miasta sięga 1200 lat przed naszą erą i opiewana jest w eposie „Mahabharata”. Wśród licznych zabytków na odrębną uwagę zasługują dwa obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pierwszym z nich jest meczet Kutb Minar z najwyższym minaretem o wysokości 73 metrów. Drugim z nich jest Grobowiec Humajuna (władcy z dynastii Wielkich Mogołów), łączący elementy sztuki indyjskiej i perskiej. W Delhi wyróżniają się liczne świątynie: hinduistyczne Akshardham, Laxminarayan, największy meczet Indii (Dżami Masdżid) oraz niezwykła architektonicznie Świątynia Lotosu. Oprócz obiektów sakralnych warto również poświęcić swój czas obiektom ważnym dla państwowości Indii: Czerwony Fort (stanowiący jeden z symboli uzyskanej w 1947 roku niepodległości), Bramie Indii czy Raj Ghat – miejsce kremacji Gandhiego.
Ponad milionowa Agra mieści się 238 km na południe od Delhi. Najsłynniejszym obiektem w mieście jest jeden z siedmiu nowych cudów świata, Tadż Mahal, czyli mauzoleum zbudowanemu na cześć Sahdżahany, żony cesarza Mumtaza Mahala z muzułmańskiej dynastii Wielkich Mogołów. Mauzoleum zbudowane jest z marmuru, którego powierzchnia pokryta jest wieloma kamieniami szlachetnymi oraz dekoracjami kaligraficznymi z czarnego marmuru. Do grobowca prowadzi zbudowana z czerwonego piaskowca Brama Saraceńska oraz cztery symetryczne ogrody o długości 300 metrów. Grobowiec o wysokości 74 metrów zwieńczony jest cebulowatą kopułą centralną, w której narożach znajdują się cztery minarety. Ściany grobowca ozdobione są ornamentami kwiatowymi, inkrustowanymi kością słoniową i półszlachetnymi kamieniami. Prototypem Tadż Mahal jest, znajdujący się również w Agrze, grobowiec perskiego mirzy Ghijas-Beja. Miasto, podobnie jak stołeczne Delhi, może również się pochwalić Czerwonym Fortem, wyróżniającym się ośmioboczną Wieżą Jaśminową ze złotą kopułą, a także cesarskimi rezydencjami. W obrębie miasta znajduje się również Fetehpur Sikri – opuszczone miasto z grobowcem sufickiego pustelnika Selima Ćistiego, wykonanego z białego marmuru.
Amristar jest świętym miastem sikhizmu, religii stanowiącej piętnastowieczną syntezę hinduizmu i islamu, wyznawaną obecnie przez 24 miliony osób, zamieszkujące głównie Pendżab. Najważniejszym miejscem w ponadmilionowym mieście jest Złota Świątynia, gdzie przechowuje się świętą księgę Sikhów (Granth Sahib). Księga jest odczytywana bez przerwy przez zmieniających się co dwie godziny kapłanów. Złota Świątynia, gdzie trwa permanentne czytanie księgi, znajduje się na wyspie pośrodku jeziora Ambit Sarovar – zwanego też Jeziorem Nieśmiertelności. Świątynia pokryta jest cienką, pozłacaną blachą. Armistar jest również miastem przygranicznym z Pakistanem. Popołudniowo-wieczorne zmiany warty, stanowią widowiskową i hałaśliwą demonstrację patriotyzmu współczesnych Hindusów i Pakistańczyków.
Jaipur jest stolicą Radżasthanu. Zbudowanie w XVIII wieku Jaipur wyróżnia się na tle innych hinduskich miast regularną, podzieloną na kwadraty zabudową. Najbardziej znanym budynkiem w mieście jest zbudowany w XIX wieku przez maharadżę Pałac Wiatrów, zbudowany z czerwonego piaskowca. Zwraca on na siebie uwagę dziewięćset pięćdziesięcioma trzema balkonami. Godny polecenia jest również rozbudowywany przez trzy wieki Pałac Miejski, a także nieustępujące rozmachem forty: wznoszący się bezpośrednio nad miastem Nahargarth oraz oddalony kilkadziesiąt kilometrów Amber. Jaipur, określane jest „różowym miastem”, gdyż róż bije z fasad budynków Starego Miasta, które znane jest też z licznych obserwatoriów astronomicznych. Największym z nich jest Jantar Mantar.
Mumbaj, częściej nazywany w naszym kraju, Bombajem, jest zamieszkały przez 17 milionów ludzi. Miasto uważane jest gospodarczą stolicę Indii słynie z wielokulturowej atmosfery powieści Salmana Rushdiego (autora słynnych „Szatańskich wersetów”). Mumbaj jest przytłaczającym miastem kontrastów, gdzie dzielnice szklanych wieżowców (jednym z nich jest wysoki na 153 metrów Shreepati Arcade) sąsiadują ze slumsami, kojarzonymi chociażby z takim filmem jak „Slumdog. Milioner z ulicy”. W mieście warto zobaczyć przede wszystkim budynki przypominające o kolonialnej przeszłości. Na przykład okazały dworzec kolejowy Victoria Terminus czy uważany za wizytówkę miasta łuk Wrota Indii, za którym znajduje się luksusowy hotel The Taj Mahal Palace & Tower. Bombaj również jest stolicą rodzimej kinematografii, gdzie znajduje się jedno z najstarszych hinduskich kin (Regal Cinema). W tym wielkim mieście znajdują się również liczne świątynie różnych wyznań: meczet Haji Ali Dargah, hinduistyczna świątynia zbieraczy soli i rybaków Mumba Devi Mandir, a także rzymskokatolicki kościół Mount Mary. Natomiast miłośnicy historii sztuki powinni udać się do Narodowej Galerii Sztuki Współczesnej, gdzie największą popularnością cieszą się wystawy poświęcone sztuce egipskiej oraz malarstwu Pabla Picassa.
Założona przez Brytyjczyków na przełomie XVII/XVIII wieku Kalkuta od 2001 roku zmieniła nazwę na Kalkotę. Obecnie ponad czteromilionowe miasto znajduje się w delcie Gangesu – świętej rzeki hinduizmu, uznawanej za ucieleśnienie bogini Gangi. Symbolem Kalkuty jest imponujący Howrah Brigde, czyli most łączący obie części miasta oraz ogromny dworzec kolejowy Howrah Train Statio (podobno przejście z jednego peronu na drugi zajmuje pół godziny). Z mostu łatwo trafić na Malik Ghat Flower Market – ogromny targ z kwiatami, szczególnie obecnymi w hinduskiej kulturze, gdzie ozdabiane są nimi świątynie, jak i domy. Jednak najbardziej atrakcyjną turystycznie częścią miasta jest Benoj-Badal-Dineś Bagh, w skrócie BBD Bag, miejsca gdzie można znaleźć świątynie niemalże wszystkich religii świata, mieszczących się w pokolonialnych budynkach. Jedną z osobliwości dzielnicy jest budynek sądu, wyglądający niczym średniowieczny uniwersytet. Niedaleko dzielnicy znajduje się najsłynniejszy budynek w mieście, czyli Memoriał Królowej Wiktorii (Victoria Memorial), przypominający wyglądem waszyngtoński Kapitol. W Kalkucie znajduje się również Świątynia Kalighat, poświęcona bogini Kali, gdzie składa się ofiary ze zwierząt. Warto dodać, że najbardziej znaną postacią z Kalkuty jest katolicka święta Teresa – laureatka Pokojowej Nagrody Nobla w roku 1978. Nad samym zaś Gangesem odbywa się Kumbhamela, czyli hinduistyczne święto, określane największym zgromadzeniem religijnym świata, gdzie w ostatnim roku przybyło 50 milionów pielgrzymów, w tym kilkudziesięciu sadhu, czyli wędrownych ascetów – pokrytych popiołem i długowłosych.
Stan Goa uchodzi za turystyczną enklawę subkontynentu i idealne miejsce na wypoczynek. Wyspy słyną z pięknych plaż, a wśród nich najsłynniejsza Palolem. Jednak Goa to nie tylko błogie lenistwo w cieniu kokosowych palm, lecz także najbardziej europejski region Indii, tworzący specyficzną mieszankę hinduizmu i katolicyzmu. Przez pięć wieków bowiem wyspy kolonizowali Portugalczycy. Bodajże najlepszą bazą wypadową do zwiedzania tego niezwykłego regionu jest Panjilm, przypominający kolonialne miasta Ameryki Południowej. W pobliżu miasta znajdują się również udostępnione zwiedzającym plantacje przypraw, gdzie pracują słonie. Ponadto Goa warto odwiedzić ze względu na piękno przyrody, której symbolem jest położony w dżungli wodospad Dursarghar, znajdujący się niedaleko miasta Kolva. Jednak najbardziej znanym miastem jest założone przez Portugalczyków Old Goa, które przez wiele wieków było największym miastem kolonialnym Azji, zdziesiątkowanym jednak w XVIII wieku przez malarię i cholerę. Współcześnie jest wpisane na listę dziedzictwa UNESCO. Zwiazane jest to obszarem archeologicznym z barokową architekturą na czele z katedrą Se – uważaną za największy portugalski kościół na świecie. Goa przyciąga turystów z całego świata, zwłaszcza hipisów, a także spragnionych europejskości Hindusów.
Iwant TravelHryniewickiego 10, Gdynia
